Szklarz, według obiegowej opinii, to jeden z najbardziej honorowych zawodów świata. Powodem jest anegdota, która krąży wśród wykonawców tego zawodu, że „jeżeli materiał spadnie na ziemię, to już się po niego nie schyla”. Ten żartobliwy ton ma w sobie jednak trochę prawdy. Szkło z łatwością może się zbić i wtedy spisane jest na straty, dlatego też szklarz to zawód wymagający niezwykłej precyzji, delikatności oraz solidności, obecnie uznawany za zawód ginący.

Zadania powierzone dla szklarza

Praca szklarza to praca typowo rzemieślnicza, która w znacznej mierze odbywa się w zakładzie szklarskim, przy wykorzystaniu licznych narzędzi ręcznych i mechanicznych. Do zadań szklarza nie należy już tylko wymiana zbitej szyby na nową, czy oprawianie obrazów w szkle bądź luster, ale od paru lat coraz częściej zakłady szklarskie oferują pełen zakres usług z wykorzystaniem najnowszych technologii i nowoczesnych rozwiązań. Dzisiejsze zakłady szklarskie wykonują m.in. szklane meble, lady, ramy, czy całe gabloty i kabiny prysznicowe. Jednak nadal jednym z głównych i podstawowych zadań szklarza jest obróbka szkła.

Rodzaje obróbek

Istnieje kilka rodzajów obróbki szkła w zależności od jego zastosowania, grubości oraz właściwości. Po wykonaniu precyzyjnego cięcia szkła należy je poddać równie starannej obróbce technicznej lub dekoracyjnej. Do obróbki technicznej szkła należy m.in. przycięcie, czy wykonanie otworów łączących szkło z innymi elementami konstrukcji. Obróbka dekoracyjna ma na celu podkreślenie walorów estetycznych szkła. Można stosować obróbkę dekoracyjną powierzchniową jak piaskowanie oraz dekoracyjną krawędziową, czyli szlifowanie i fazowanie.

Szlifowanie

Szlifowanie jest niezbędnym procesem, który zabezpiecza szklarza i pozostałe osoby przed skaleczeniem, pozbawiając krawędzie ostrości i nierówności. Precyzyjnie obrobiona krawędź to jeden z podstawowych warunków, którego obecność sprawdzana jest, zanim szkło zostanie przeznaczone do użytku. Ponadto w procesie cięcia szkła mogą wystąpić charakterystyczne mikropęknięcia, głównie na skraju ścianek. Szlifowanie pozwala wyeliminować ewentualne późniejsze pęknięcia spowodowane np. wzrostem naprężeń wewnętrznych (ugięcie, nasłonecznienie, upadek).

Różny kształt krawędzi w dużej mierze zależny jest od grubości szkła i jego zastosowania. Wyróżnić można standardowe i niestandardowe rodzaje szlifów. Standardowym szlifem nazywany jest szlif c-kant oraz szlif trapezowy. Do niestandardowych szlifów należą: szlif ukosowany, szlif ukosowany ze stopką oraz szlif OG.

Szklarze do szlifowania standardowych prostokątnych formatek najczęściej używają szlifierek krawędziowych lub szlifierek z pasem bezkońcowym. Stosowanie tej drugiej w dzisiejszych czasach zostało mocno ograniczone ze względu na niską wydajność. W początkującym zakładzie warto zaopatrzyć się w pionową szlifierkę krawędziową, która jest najczęściej stosowaną na rynku maszyną do obróbki krawędzi szkła.